«det snør og snør over slettene, i eit øyde utan grenser. ikkje eit levande tre. eit hus står her, eit einaste. det blir mindre for kvar time og skal snø ned. kring huset vekst fonnene. stilt og lett legg det seg stjerner på taket. inga vekt i det heile, men til sist vil taksperrene breste under knusande tyngd.»
tarjei vesaas (1897-1970)
No comments:
Post a Comment